فرسودگی شغلی و علل آن در پرستاران بالینی شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل، ۱۳۸۳

سابقه و هدف: فرسودگی شغلی یکی از مشکلاتی است که در میان پرستاران به میزان زیادی مشاهده می شود و می تواند تأثیرات سوئی بر مراقبت از بیمار، سلامت جسمی - روانی پرستار وهزینه های پرسنلی ودرمانی بجا گذارد. هدف از این مطالعه به منظور تعیین شیوع فرسودگی شغلی و علل آن در پرستاران بالینی شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد.مواد و روشها: جامعه مورد پژوهش کلیه پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی بوده و اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای که شامل 11 سوال در مورد مشخصات فردی، 40 سوال مربوط به فرسودگی شغلی گلدارد و 20 سوال درمورد علل فرسودگی شغلی بود، جمع آوری گردید(280 نفر). طبقه بندی نمرات فرسودگی شغلی گلدارد به این قرار می باشد که نمرات (80-40) میزان فرسودگی شغلی درحد خیلی کم، (120-81) درحد کم، (200- 121) در حد زیاد و (280 – 201) در حد خیلی زیاد می باشد. یافته ها: 7/30% از افراد مورد مطالعه فرسودگی شغلی کم، 6/68% فرسودگی شغلی زیاد و 7/0% فرسودگی شغلی خیلی زیاد داشتند. همچنین افراد شاغل در بیمارستان کودکان (9/82%) بالاترین میانگین فرسودگی شغلی را کسب نمودند. بین میزان فرسودگی شغلی با سابقه کار (03/0=p) و سن نمونه های پژوهشی (01/0=p) ارتباط معنی داروجود داشت. بیشترین علل فرسودگی شغلی شامل پایین بودن حقوق ومزایا (9/93%)، عدم حمایت اجتماعی (5/85%)، عدم حمایت مدیران (85%)، عدم امنیت شغلی (84%)، ساعات کار زیاد (3/83%) بودند.نتیجه گیری: با توجه به شناخت علل فرسودگی شغلی در این مطالعه باید مسئولین امور شرایطی فراهم آورند تا با افزایش حقوق، کاهش ساعات کاری، تنظیم برنامه های تفریحی، برگزاری کار گروهی در جلسات، تشکیل کلاسهای ورزشی، کارگاه آموزش روشهای مقابله با تنش های روانی از فشار های روانی پرسنل پرستاری کاسته شود.